பொன்னி

பொன்னி..இந்தப்பெயரைக்கேட்டதும் ஒரு பெண்ணின் பெயர்,கல்கியின் பொன்னியின் செல்வன் என்றுதான் நினைவுக்கு வரும்.நான் சொல்ல வருவது பொன்னிக்குருவி.ஒரு அழகான,அபூர்வமான,அழிந்து வரும் பறவை இனம்.

பறவை இனங்களிலே அழகான,பிடித்தமான பறவைஇனம் எது வென்றால் நான் பொன்னிக்குருவியைத்தான் கூறுவேன்.அதே போல் இருபத்திஐந்து ஆண்டுகளுக்கு முன் எனக்கு பிடித்த மாமிசமும் பொன்னிக்குருவியின் மாமிசம்தான்.

மழைக்காலங்களில் தோட்டம்,காடுகரைகளில் எங்கிருந்தோ வந்து தஞ்சம் அடையும் அழகிய இந்த சிறு குருவிகளை வேட்டை ஆடி,சிறார்கள்விளையாடி,கறிசமைத்தும் ஆனந்தப்படுவார்கள்.

சிறுவயதில் தோட்டக்காரரிடம் சொல்லிவைத்து வாங்கி வீட்டில் வைத்து அழகு பார்ப்போம்.மொத்தமாக ஒரு வாரத்திற்கும் மேலாக உயிர் வாழ்ந்ததாக சரித்திர ம் இல்லை.ஒன்பது வர்ண நிறங்களுடன் குள்ளமான வாலுடன்,நீளமான கால்கள்,குட்டையான மூக்குடன் பார்ப்போரின் கண்ணையும் கருத்தையும் கவரும் இந்த குருவியை indian pitta என்று ஆங்கிலத்தில் அழைப்பர்.தமிழில் பலவட்டார பெயர்களாக பொன்னுத்தட்டான்,கம்பந்தட்டான்,தவிட்டான்,காச்சுஎன்றும் அழைப்பர்.ஒன்பது வர்ணங்களைக்கொண்டதால் இப்பறவைக்கு ஹிந்தியில் நவ்ரங்என்றொரு பெயரும் உண்டு.

குருவியின் உச்சந்தலை மயிரை நடு மற்றும் கட்டை விரலால் கிள்ளித் தூக்கினால் அக்குருவி இடமும்,வலமுமாக ஆடும்பொழுது "பேயாடம்மா பேயாடு!தோட்டக்காட்டில் விட்டுடுவோம்"என்று சிறார்கள் குதூகலக்குரலில் தாலாட்டும் பொழுது இன்னும் வேகமாக இடமும்,வலமுமாக ஆடுவதை நினைக்கும் பொழுது இப்பொழுது பரிதாபமாக உள்ளது.

மழைகாலம் முடிந்ததும் இப்பறவை இனம் வந்த சுவடே தெரியாமல் மறைந்து விடும்.சென்ற மழைக்காலத்தில் நான் ஊருக்கு சென்று இருந்த பொழுது பொன்னிக்குருவியை பார்க்கும் ஆவலில் கேட்டு இருந்தேன்.மிகவும் கஷ்டப்பட்டு கொண்டுவந்து சேர்த்தார் தோட்டக்காரர்."இப்போதெல்லாம் குருவி மாட்டுவதே கஷ்டமாக இருக்கு "என்கின்றார் அலுப்புடன்.

எனக்கோ அழிந்து வரும் அந்த பறவை இனத்தை பார்க்க பரிதாபமாக இருந்தது.அழகான இந்தப்பறவை இனம் உலகில் மனிதர்கள் இருக்கும் வரை அழிந்துவிடக்கூடாது என்று மனம் பதைபதைக்கின்றது. நான் ரசித்து விளையாடிய இந்த அழகிய பறவை இனத்தை நம் சந்ததிகளும் ரசிக்க வேண்டும் என்ற ஆவல் மிளிர்கின்றது. குருவியை ஆசைதீர பார்த்தேன்.மென்மையான முடிகளை நீவிய பொழுது மனம் சிறுபிள்ளையாகிப்போனது. உச்சந்தலை முடியை கிள்ளி சந்தோஷமாக பேயாட்டி விட்டு ,வறுத்து சாப்பிட துளியும் மனதில்லாமல் மொட்டை மாடிக்கு பொன்னிகளைத்தூக்கிக்கொண்டு போனேன்.
எதற்கா?
பறக்கவிடத்தான்.